υπερφρίσσω

ΜΑ

δονούμαι, σείομαι έντονα («ἡ δ' Αἴτνη τῇ βοῇ ὑπερέφριξεν», Πλαν.)

αρχ.

τρέμω πάρα πολύ από φόβο («ὑπερέφριττον μεταξὺ ἀκούων τῶν ἐπῶν», Λουκιαν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + φρίσσω / φρίττω «τρέμω, φοβάμαι»].